Po ostatnim wpisie pozostał pewien niedosyt. Po przejrzeniu wpisów na F-LEX uznałem, że nawet uważny czytelnik, nie znajdzie wprost odpowiedzi na pytanie, jak zdefiniowane jest pojęcie twórcy. Ustawodawca nie zdefiniował wprost tego pojęcia. Może i dobrze, bo nie wiadomo co by ostatecznie z tego wyszło. Próbując zdefiniować pojęcie twórcy należy wyjść od definicji utworu, a nie od treści art. 8 Ustawy (na tym opierała się próba zdefiniowania w analizie opublikowanej w ŚwiecieObrazu).
Art. 1. 1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
Najprostsza definicja, jaka nasuwa się po przeczytaniu tego przepisu jest taka. Twórca to osoba, która stworzyła utwór. Sąd Apelacyjny w Łodzi (sygn. akt I Aca 254/02) prowadząc rozważania na temat kwalifikacji danego dzieła jako utworu w rozumieniu Ustawy uznał, że ?Ocena prawnoautorskiego statusu dzieła, a zatem uznanie konkretnego rezultatu pracy danej osoby (osób) za utwór, może nastąpić po stwierdzeniu, iż dzieło zostało samodzielnie stworzone przez jakąś osobę uważającą się za „twórcę”, a ponadto – że cechuje się indywidualnym charakterem.? Jak z powyższego wynika pojęcie twórcy jest immanentnie związane z pojęciem utworu. W podobny sposób definiuje twórcę A. Nowicka w Systemie Prawa Prywatnego, Tom 13, Prawo autorskie pod redakcją prof. Janusza Barty, Warszawa 2007 , s. 67 .
?Twórcą jest osoba, która stworzyła utwór, tj. dzieło będące przejawem działalności twórczej, obdarzone indywidualnym charakterem (art. 1 ust.1). Status twórcy może przysługiwać wyłącznie osobie fizycznej, gdyż tylko taka osoba może podejmować działalność twórczą, której przejawy stanowią utwór, jeżeli cechują się indywidualnym charakterem.?
Czego dotyczy więc art. 8 ust. 2 Ustawy?
Art. 8 ust. 2. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Tutaj z pomocą przychodzi nam Sąd Najwyższy (sygn. akt I CSK 237/10), który stwierdza, że ?przepis art. 8 ust. 2 pr. aut. stanowi, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób, w związku z rozpowszechnianiem utworu. Sformułowane zostało w nim domniemanie prawne zwykłe, co do faktu autorstwa utworu. Chodzi tu o domniemanie określonego przymiotu faktycznego, z którym ustawa łączy skutki prawne, polegające na przeniesieniu, w razie sporu, ciężaru dowodu co do wykazania autorstwa na osobę, która przeczy temu domniemaniu, nie zaś o domniemanie przysługiwania praw autorskich?.
Art. 8 ust. 2 zawiera odpowiedź na pytanie ?Kto jest twórcą danego utworu?? (przynajmniej do czasu, gdy w sądzie ktoś inny nie udowodni, że autorstwo należy przypisać jemu), a nie na pytanie ?Kto to jest twórca??
