Bardzo często można spotkać się z błędną interpretacją pojęcia wizerunku (Tak wiem, było wiele razy na blogu). Używając pojęcia wizerunek w znaczeniu potocznym mamy na myśli m.in. dobre imię, czy też cześć. Zdarza się, że osoba, której naruszono cześć, występuje z roszczeniem związanym z ochroną wizerunku, zamiast z roszczeniem związanym z naruszeniem czci. W przypadku, gdy występujemy na drogę sądową, musimy jednak porzucić język potoczny i posługiwać się ?językiem kodeksów i ustaw?. Zarówno cześć, jak i wizerunek mają co najmniej jedną wspólną cechę. Są one dobrami osobistymi w rozumieniu art. 23 kodeksu cywilnego.
Art. 23. Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.
Ochrony obu tych dóbr można dochodzić na podstawie przepisów kodeksu cywilnego (art. 24). Jednak w przypadku naruszenia wizerunku mamy dodatkowe możliwości przewidziane Ustawą. Dlatego też jest istotne, aby w sposób prawidłowy określić dobro osobiste, którego ochrony domagamy się w sądzie. Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 maja 2015 r. (sygn. akt I ACa 1741/14) wskazał, że ?Na wizerunek w rozumieniu przepisów składa się ogół zewnętrznych cech, które charakteryzują daną osobę. Innymi słowy, wizerunek definiowany jest jako wygląd człowieka, jego podobizna, jego obraz fizyczny. Według niektórych w te ramy włączyć można dodatkowe elementy związane z wykonywanym zawodem, jak charakteryzacja, ubiór, sposób poruszania się, inne elementy identyfikujące, np. okulary, fryzura czy nawet szczególna linia profilu bądź charakterystyczny cień. W każdym przypadku chodzi o cechy immanentnie związane z konkretną osobą fizyczną, dla niej znamienne i pozwalające na jej rozpoznawalność.? Pojęcie wizerunek nie obejmuje natomiast ?sposobu postrzegania i oceny danej osoby w odbiorze zewnętrznym (jej życiorysu, cech charakteru, postępowania, utrwalonej pozycji zawodowej itp.)?. W takim przypadku najczęściej będziemy mieli do czynienia z czcią. Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 4 marca 2015 r. (sygn. akt I Aca 305/13) podkreślił, że należy wyróżnić dwa aspekty czci (oba podlegające ochronie): (i) aspekty wewnętrzny, utożsamiany z godnością osobistą, czyli wyobrażeniem człowieka o własnej wartości i oczekiwaniem szacunku ze strony innych ludzi, oraz (ii) aspekt zewnętrzny, utożsamiany z dobrym imieniem, dobrą sławą, dobrą opinią innych ludzi, szacunkiem, którym otoczenie obdarza daną osobę w odniesieniu do różnych sfer życia ludzkiego – osobistej, rodzinnej, społecznej, czy zawodowej. Krzywdą wynikającą z naruszenia czci jest zazwyczaj uczucie dyskomfortu, spowodowane utratą szacunku otoczenia. Dla wystąpienia krzywdy nie ma znaczenia, czy inne osoby uwierzyły w stawiane zarzuty. Sąd musi ocenić, jak przytaczana wypowiedź obiektywnie mogła zostać odebrana, jakie mogła rodzić skojarzenia i oceny u osób, do których potencjalnie dotarła.
Nie można jednak wykluczyć sytuacji, że jednocześnie następuje naruszenie prawa do wizerunku, jak i naruszenie czci, np. publikacja wizerunku bez zgody modela wraz z niewybrednym komentarzem na jego temat.
