A to się uwzięli. Z nudów kreują do oceny stany faktyczne i różne podwarianty wariantów, żądając rozstrzygnięcia, kto jest autorem zdjęcia, w takim a takim stanie faktycznym. W opisanych przypadkach (tych z linków) nie można oczywiście wykluczać współautorstwa, o którym było w notce zatytułowanej „Współsprawstwo”. Widać, że temat ?Autoportretu? z pewnością będzie wracał w dyskusjach, także na F-LEX, jak bumerang. Nie dam się jednak wciągnąć w polemikę, bo do niczego ona nie doprowadzi. Gdy rzeczywiście dojdzie do sporu, niech rozstrzygają to sądy! Będziemy mieli konkretny stan faktyczny, konkretne dzieło i konkretne żądania skłóconych gentlemanów o ustalenie, kto jest twórcą. Przypomnę jednak konkluzje z ?Autoportretu?:
?Korzystając z Pana ?Push The Button? nie powinniśmy mieć wątpliwości co do autorstwa w przypadku fotografii pejzażowej, architektury, portretów. W zasadzie wszędzie tam gdzie mamy do czynienia ze zdjęciami statycznymi. W przypadku zdjęć dynamicznych (fotografia sportowa lub reportaż) mogą powstać pewne wątpliwości, bo przecież w takim wypadku nie jest najważniejsza głębia ostrości, czy ekspozycja, a bardziej moment naciśnięcia spustu migawki powodujący zamrożenie akcji, która ?robi zdjęcie?.?
Należałoby przywołać również fragment uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego (sygn. akt III CKN 1096/00), który stwierdził, że ?za twórczość w rozumieniu art. 1 ust. 1 Pr.aut. można uznać w dziedzinie fotografii artystycznej świadomy wybór momentu fotografowania, punktu widzenia, kompozycji obrazu (kadrowania), oświetlenia, ustalenia głębi, ostrości i perspektywy, zastosowania efektów specjalnych oraz zabiegi zmierzające do nadania fotografii określonego charakteru, elementy te bowiem nadają fotografii indywidualne piętno, konieczne dla uznania istnienia utworu w rozumieniu Prawa autorskiego. (?) Fakt, że w takiej sytuacji ktoś inny jest autorem dzieła fotografowanego nie wyklucza możliwości uznania za współautora powstałego fotogramu wykonawcy zdjęcia fotograficznego dzieła. Jednakże, jak w każdym innym przypadku twórczości, konieczne jest wykazanie istnienia wkładu twórczego i indywidualnego wykonawcy fotografii w powstanie końcowego dzieła.?
W ?Sukces ma wielu ojców? Piotr oczywiście przerysował sytuację ze Sławkiem. Sławek zainspirował innych. Podpowiedział, gdzie można zrobić fajne zdjęcie. Nie decydował jednak o kadrze, parametrach, głębi ostrości itp., itd. Biegający Jurek jest natomiast przykładem osoby, która przy tworzeniu obiektu fotograficznego wykonuje tylko czynności techniczne (sygn. akt III CKN 1096/00). W przypadku Ewy możemy mieć do czynienia z przypadkiem opisanym w ?Ludzie listy piszą?.
Przy okazji pozdrawiam serdecznie całą ekipę Marokańczyków (tych których znam i tych, których mam nadzieję poznać w przyszłości). 🙂
5 komentarzy
Dzięki!
Ale moja skrócona wersja z forum też jest ok? 😉
PS. Nie doceniasz roli Jurka 🙂
Twoja z forum jest najlepsza 😀
Darku powołujesz się tylko na to uzasadnienie wyroku czy są jeszcze inne ,jak również nie udostępniasz nigdzie tego fragmentu (sygn. akt III CKN 1096/00) ja po dłuższym poszukiwaniu (a nie wszyscy są tak leniwi jak ja ) odnalazłem je i po przeczytaniu doszłam do wniosku że Sąd Najwyższy najwyraźniej mocno się nie napracował .Nie znam się na prawie ale czy w naszym kraju jest stosowane Prawo Precedensu (chyba tak to się nazywa ) .I chyba już zadałem Tobie to pytanie, jakie byłoby orzeczenie sądu gdyby to druga strona posiadała takie wykształcenia jak autor w tym przypadku
1. Na pytanie, jakie byłoby orzeczenie – nie odpowiem, bo nie wiem.
2. Podziwiam łatwość oceny orzeczenia Sądu Najwyższego 😉
3. Prawo precedensu oczywiście nie obowiązuje. Dane orzeczenie obowiązuje w danej konkretnej sprawie. Jest jednak rzeczą powszechnie wiadomą, że orzecznictwo Sądu Najwyższego wyznacza linię orzeczniczą innych sądów.