Wizerunek w pigułce – bardzo krótkie przypomnienie tego co już było na F-LEX.
Pojęcie wizerunku obejmuje dostrzegalne, fizyczne cechy człowieka, tworzące jego wygląd i pozwalające na identyfikację osoby wśród ludzi, jako obraz fizyczny, portret, rozpoznawalną podobiznę. Wymóg rozpoznawalności należy wiązać wyłącznie z formą przedstawienia danej osoby, a więc taką, która pozwala na ustalenie osobistych cech danej osoby w chwili sporządzania fotografii (I ACa 1452/13).
Nie jest wizerunkiem osoby prawnej ani wizerunek miejsca jej siedziby, ani osób wchodzących w skład jej organów lub nawet całego zespołu itp. jej elementów (z osobna lub łącznie wziętych). Osoba prawna nie ma swego wizerunku, niezależnie od teoretycznej konstrukcji tej instytucji ( ICR 159/77).
Naruszenie prawa do wizerunku osoby fizycznej (art. 23 k.c.) następowałoby wówczas, gdyby opublikowana w prasie bez zgody tej osoby fotografia wykonana była w sposób umożliwiający identyfikację tej osoby (IV CKN 1819/00).
Wizerunek podlega ochronie zarówno na podstawie przepisów kodeksu cywilnego, jak i Ustawy, co umożliwia osobie zainteresowanej wybór bądź kumulatywnego, bądź alternatywnego stosowania środków ochrony. Można więc dochodzić ochrony wizerunku bądź wyłącznie na podstawie przepisów o ochronie dóbr osobistych (art. 23 i 25 k.c. w zw. z art. 448 k.c.), bądź wyłącznie na podstawie przepisów prawa autorskiego (art. 83 w zw. z art. 78 Ustawy), bądź w oparciu o kumulatywnie wskazaną podstawę prawną (I ACa 1452/13).