W najnowszym wydaniu Digital Foto Video (2/2014) został opublikowany F-LEXowy tekst pod tytułem ?Pułapki regulaminów?, który powstał na kanwie wpisu ?Ściąga dla łowców nagród, czyli rzecz o regulaminach?. Zapraszam do lektury.
PS. Tekst na blogu jest obszerniejszy i zawiera również przepisy prawa dotyczące konkursów oraz przykłady postanowień zawieranych w regulaminach.
[Uwaga: 2019.05.08 Tekst nie podlegał weryfikacji od momentu jego powstania.]
Dzisiaj krótkie podsumowanie dotychczasowego ?PIT-olenia? na F-LEXie.
Kiedy można zastosować 50% koszty uzyskania przychodu?
Warunkiem zastosowania 50% normy kosztów uzyskania przychodów z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT jest to, by zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił zamawiającemu licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do twórczego dzieła.
Pismo z dnia 22 lipca 2008 r. Izby Skarbowej w Warszawie (IPPB2/415-688/08-2/AS)
Czy urząd skarbowy jest uprawniony w ramach kontroli podatkowej do oceny, czy zdjęcia są utworami?
Organy podatkowe nie są uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego. Pismo z dnia 22 stycznia 2009 r. Izby Skarbowej w Warszawie ( IPPB4/415-85/08-2/MO)
Czy będąc na etacie możliwe jest rozliczenie części przychodów na zasadach dotyczących praw autorskich (ustalenie 50% kosztów uzyskania przychodu)?
Gdy w umowie o pracę wprowadzi się rozgraniczenie kwot wynagrodzenia wypłacanego za wykonanie utworów i przejście na pracodawcę autorskich praw majątkowych do tych utworów (honorarium) oraz wynagrodzenia za wykonywanie pracy o normalnym charakterze, a także jeżeli będzie prowadzona przez pracodawcę ewidencja prac twórczych – będzie można przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy zastosować do części wynagrodzenia za pracę twórczą, której efektem jest stworzenie utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pismo z dnia 23 lipca 2010 r. Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB2/415-560/10-2/JK)
Do części wynagrodzenia za pracę twórczą związaną z projektowaniem i programowaniem systemów informatycznych, wykonywaną na podstawie umowy o pracę w ramach obowiązków wynikających ze stosunku pracy, koszty uzyskania przychodu powinny być ustalone w wysokości 50% przychodu. Pismo z dnia 9 grudnia 2008 r. Izby Skarbowej w Warszawie (IPPB2/415-1357/08-2/SP)
Czy modelka może wynagrodzenie z tytułu udzielenia zgody na wykorzystania wizerunku rozliczyć przy zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodu?
Warunkiem zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów jest ustalenie, że konkretny przychód jest przychodem osiągniętym z tytułu korzystania przez twórcę z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych. Podatnik nie jest twórcą własnego wizerunku. Wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie może być traktowane jako wynagrodzenie za korzystanie z artystycznego wykonania, bowiem osoba, której wizerunek jest wykorzystywany, nie jest traktowana jako artysta wykonawca. Pismo z dnia 27 marca 2006 r. Izby Skarbowej w Katowicach (PBB3-4117/3-008/2006)
Jaką zastosować stawkę i jakie koszty przy wynagrodzeniach autorskich?
Dla wynagrodzeń autorskich należy zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodów i zaliczkę na podatek w wysokości 19% należności. Pismo z dnia 21 grudnia 2004 r. Izby Skarbowej w Olsztynie (PDF/E/005-1-172/04)
[Uwaga: 2019.05.08 wszystkie aktywne odnośniki do informacji na stronie NBP usunąłem, gdyż już nie ma ich – pojawia się tylko słynne i nielubione 404]
Ostatni konkurs na jednym z portali fotograficznych wywołał dyskusję na temat fotografowania banknotów w świetle stanowiska prezentowanego przez Narodowy Bank Polski. Nawet nie tyle fotografowania banknotów, a użycia ich jako rekwizytu na zdjęciu.
?Narodowy Bank Polski jako emitent oraz właściciel praw majątkowych do projektów znaków pieniężnych, zastrzega sobie w każdym przypadku prawo wyrażania zgody na reprodukowanie znaków pieniężnych, aby wykluczyć przypadki ich odwzorowania w formie dezawuującej polski pieniądz. Z uwagi na konieczność zapewnienia przez emitenta bezpieczeństwa obiegu banknotów, zgoda ta jest zwykle obwarowana wymogiem jednostronnego reprodukowania w wymiarach zdecydowanie różniących się od rzeczywistych. (?)?
Ta część stanowiska NBP nie znajduje bezpośredniego odzwierciedlenia w przepisach polskiego prawa. Przepisy dotyczące emitenta banknotów oraz jego praw i obowiązków określone są w przepisach zawartych w rozdziale 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim. Nie ma tam ani słowa o wyrażaniu zgody na reprodukowaniu znaków pieniężnych. Co więcej polska waluta nie podlega takiej ochronie, jak np. flaga państwowa, czy godło. Wynika to jednak nie tylko z szacunku dla symboli narodowych, ale przede wszystkim z przepisów rangi ustawowej. Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych symbole Rzeczypospolitej Polskiej nie mogą być umieszczane na przedmiotach przeznaczonych do obrotu handlowego. Ustawa jednak przewiduje wyjątek i w kolejnym ustępie uznaje za dozwolone umieszczanie na przedmiotach przeznaczonych do obrotu handlowego godła lub barw Rzeczypospolitej Polskiej w formie stylizowanej lub artystycznie przetworzonej.
[Uwaga: 2019.05.08 Tekst nie podlegał weryfikacji od momentu jego powstania.]
Ostatnim razem pisałem na temat rozliczania podatków z tytułu udzielania licencji. Dzisiaj dalsza część bajki o smoku, a w zasadzie o dwóch smokach. Przyjrzymy się rozliczeniu podatkowemu przy ?sprzedaży? zdjęć za pośrednictwem zagranicznych portali. Czy w takiej sytuacji płacimy w państwie, gdzie ma siedzibę pośrednik (microstock), czy w Polsce? A może w obu Państwach?
W zależności od tego, z jakiego państwa uzyska fotograf dochód z tytułu ?sprzedaży? praw do wykonanych przez siebie fotografii, zastosowanie będzie miała umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy tym krajem a Rzeczpospolitą Polską. Wykaz umów oraz ich teksty znajdziecie tutaj. Zazwyczaj z treści takiej umowy będzie wynikało, czy dochód z tytułu sprzedaży praw do wykonanych przez Wnioskodawcę fotografii (czyli udzielanych licencji) zagranicznym podmiotom gospodarczym będzie opodatkowany:
[Uwaga: 2019.05.08 Tekst nie podlegał weryfikacji od momentu jego powstania.]
Temat podatków powraca na blogu zawsze na początku roku. W sumie nie ma się co dziwić. Nadchodzi czas, aby ?nakarmić smoka? tzn. fiskusa. 🙂 W zeszłym roku w lutym opublikowałem wpis ?Sprzedaż zdjęć za pośrednictwem agencji?, który dotyczył właśnie podatków. Trochę wody w Odrze upłynęło, więc czas powrócić do tego zagadnienia. Każdy z nas miał w mniejszym lub większym stopniu do czynienia z podatkami i wie, że jest to jedna z tych dziedzin prawa, której przepisy zmieniają się non stop. Człowiek budząc się rano nie jest pewien, czy jeszcze obowiązują wczorajsze regulacje prawne. Smok jest głodny, więc prawo podatkowe podlega ciągłym ewolucjom. Pokusiłbym się o stwierdzenie, że to w zasadzie permanentna rewolucja! Wróćmy do tematu wpisu, czyli do rozliczenia się ze ?sprzedaży zdjęć?. W grudniu 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydając interpretację indywidualną (IBPBII/1/415-849/13/MK) odpowiedział na kilka istotnych pytań podatnika w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Istota zagadnienia sprowadzała się do odpowiedzi na pytanie ?Jakie są skutki podatkowe sprzedaży praw do wykonywanych przez siebie fotografii?? A oto parametry wyjściowe:
Czy pracownikowi należy się dodatkowe wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do zdjęć zrobionych w ramach swoich obowiązków służbowych? Do tej pory zajmowałem się odpowiedzią na pytanie do kogo należą zdjęcia. Dzisiaj słów kilka na temat, czy z tego tytułu będą jakieś dodatkowe pieniądze. Na początek przypomnijmy sobie treść art. 12 Ustawy.
Art. 12. 1. Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.
2. Jeżeli pracodawca, w okresie dwóch lat od daty przyjęcia utworu, nie przystąpi do rozpowszechniania utworu przeznaczonego w umowie o pracę do rozpowszechnienia, twórca może wyznaczyć pracodawcy na piśmie odpowiedni termin na rozpowszechnienie utworu z tym skutkiem, że po jego bezskutecznym upływie prawa uzyskane przez pracodawcę wraz z własnością przedmiotu, na którym utwór utrwalono, powracają do twórcy, chyba że umowa stanowi inaczej. Strony mogą określić inny termin na przystąpienie do rozpowszechniania utworu.
3. Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, z chwilą przyjęcia utworu pracodawca nabywa własność przedmiotu, na którym utwór utrwalono.
Od rana media huczą na temat tego, co Wojewódzki napisał do Lisa. Stanowisko ?Newsweeka? znajdziecie TU. Wszelkie dywagacje dotyczące standardów prasy, dziennikarzy czy naczelnych pozostawmy na boku. Nam pozostaje tylko rozważanie na temat wyboru zdjęcia przez modela i zgody na publikację. Wiem, że problematyka ta była kilka razy poruszana na blogu, ale nadarza się okazja, żeby to przypomnieć? w pigułce. Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 października 2008 r. (sygn. akt I ACa 494/08) stwierdził, że:
?Nie można argumentować, iż pozowanie, a nawet wybór zdjęć oznaczają oczywistą i bezwarunkową zgodę fotografowanego na wszelkie formy rozpowszechniania.?
I to by było na tyle. 🙂
PS. Oczywiście orzeczenie to wcale nie przesądza, która strona sporu ma rację. Jak zwykle diabeł tkwi w szczegółach i zapewne dowiemy się więcej po ewentualnym procesie sądowym. Jest również opcja, że nie dowiemy się niczego, bo okaże się, że jest to kolejny performance mający na celu podnieść komuś popularność, albo komuś innemu nakład sprzedaży i wskaźnik czytelnictwa. Czas pokaże.
Mały suplement do wpisu ?Galeria w O.? Kilkakrotnie na blogu powtarzałem, że wizerunek w rozumieniu przepisów art. 81 Ustawy oraz art. 23 kodeksu cywilnego może dotyczyć wyłącznie osób fizycznych. Nie można natomiast w żadnym przypadku mówić o wizerunku firmy w kontekście norm prawnych zawartych w przywołanych powyżej przepisach. Wprawdzie na podstawie art. 43 kodeksu cywilnego stosuje się do osób prawnych odpowiednio przepisy dotyczące ochrony dóbr osobistych osób fizycznych, jednakże nie te dotyczące wizerunku. Tezę tę potwierdza orzeczenie Sądu Apelacyjnego z Krakowa (sygn. akt I ACa 1224/12), który w uzasadnieniu swojego wyroku wyraźnie stwierdza, że:
?Na podstawie art. 43 k.c. przepisy o ochronie dóbr osobistych stosuje się odpowiednio do osób prawnych. Jednakże ze specyfiki dobra osobistego, jakim jest wizerunek wynika przysługiwanie jego ochrony wyłącznie osobom fizycznym, a nie osobom prawnym.?
W przypadku osoby prawnej dobrem chronionym jest m.in. jej dobre imię, rozumiane jako marka, ugruntowana pozycja. Naruszenie dobrego imienia osoby prawnej może polegać np. na rozpowszechnianiu zarzutów określonej treści, bądź na ujemnej ocenie działalności podmiotu. Dobre imię osoby prawnej jest łączone z opinią, jaką mają o niej inne osoby ze względu na zakres jej działalności. Jeżeli ktoś używa w takiej sytuacji pojęcia „wizerunek firmy”, to tylko w rozumieniu potocznym.
Dlaczego bierzemy udział w konkursach? Odpowiedzi może być wiele. Dla sławy, w celu sprawdzenia swoich możliwości lub zmierzenia się z innymi, albo po prostu żeby ktoś inny ocenił nasze umiejętności. W zasadzie odnosi się to wszelakich konkursów, także tych fotograficznych. Co jest ważnego w konkursie? Zapewne prestiż konkursu oraz oczywiście nagroda. Przed podjęciem decyzji o wzięciu udział nawet w najbardziej prestiżowym konkursie warto zajrzeć do jego regulaminu. Wiem, wiem! Czytanie regulaminów, tak samo jak czytanie instrukcji obsługi aparatu jest passe. Mimo wszystko warto zwrócić uwagę na to, co w ?regulaminie piszczy?, nawet jeżeli jest on pisany drobnym drukiem. Zwłaszcza z tymi pisanymi drobną czcionką należałoby się dokładnie zapoznać. Każdy regulamin powinien zawierać minimalne informacje dotyczące zasad jego przeprowadzenia.
Sąd Okręgowy w Gdańsku zrobił swoisty ?zamach? na fotografie m.in. te, zrobione podczas warsztatów lub wspólnych wypadów ?na zdjęcia?. Zamach ten na szczęście nie powiódł się dzięki czujności Sądu Apelacyjnego (sygn. akt I ACa 602/12), który nie podzielił zapatrywań sądu niższej instancji. Jeden wyrok a dotyka wielu ciekawych kwestii, w tym m.in. utworów pracowniczych. Utwory pracownicze gościły już na blogu. Poświęcony był im m.in. wpis ?Impreza integracyjna? oraz ?Czyje są zdjęcia (2)?.
Wróćmy jednak do zamachu. Proszę jednak bez skojarzeń! 😉 Werbalny zamach na zdjęcia zawarty jest w poniższym stanowisku Sądu Okręgowego:
?Fotografia nie jest utworem, albowiem została wykonana przez powoda w ramach rutynowych czynności pracowniczych, do których został skierowany przez pracodawcę oraz nie posiada cech kwalifikujących ją jako utwór, skoro była możliwa do powtórzenia przez inną osobę.?/***
Oto przykład schematycznego myślenia. Jeżeli można powtórzyć ujęcie, to zdjęcie nie ma cech utworu w rozumieniu Ustawy.