Kategoria

Ogólne

Licencja II

przez dar_wro 25 stycznia 2012

Trzeba złapać głęboki oddech i wrócić do kwestii związanych z prawem autorskim i zarzucić wszelkie dysputy o ACTA. No niestety nie da się zupełnie pominąć sprawy ACTA. Zwłaszcza, że mam takie dziwne przekonanie, prawie graniczące z pewnością, że nie wszyscy protestujący są stuprocentowymi legalistami, i jak aniołki ustrzegają się wszelkiego naruszania cudzej własności intelektualnej, w taki czy inny sposób. Dajmy jednak pokój ACTA i wróćmy na ziemię, do spraw interesujących przeciętnego foto-pstrykacza. Do F-LEX napisał Jakub – użytkownik DFV [Uwaga 2019.05.12 Dezaktywowałem lin, bo nie funkcjonuje już DFV]:

?Podczytuję czasem F-LEXa i przyszedł mi do głowy pomysł na nowy wpis-temat – takie case study. Byłbym wdzięczny gdybyś go podjął 😉 .Mam taki przypadek – pewna młoda redakcja, młodego magazynu drukowanego (mająca także serwis www) chce wydrukować moje zdjęcie, w którymś z następnych numerów. Zdjęcie zostało wybrane razem z kilkoma innymi z puli zdjęć nadesłanych do redakcji właściwie bez „kontroli” żadnego regulaminu. Nie mam nic przeciwko chęci wydrukowania mojego zdjęcia, wręcz przeciwnie – niezmiernie się cieszę, ale chciałbym się jakoś zabezpieczyć i przekazując im zdjęcie, równocześnie zwrócić uwagę na potrzebę zainteresowania się prawem autorskim – dla ich własnego dobra, tak na przyszłość. Nie chcę, żeby się w coś wkopali. Wymyśliłem sobie, że razem ze zdjęciem poślę skan pisma udzielającego licencji na polach eksploatacji w postaci jednorazowego wydruku w jednym z przyszłych numerów oraz umieszczenia zdjęcia w przyszłej galerii w serwisie www.?

Kontynuuj czytanie

25 stycznia 2012 1 komentarz

Ogólne

P(acta)

przez dar_wro 23 stycznia 2012

dar_wro

Po trzech dniach bicia się z myślami postanowiłem jednak napisać kilka słów o słynnym Anti-Counterfeiting Trade Agreement. Wróg jest jeden, jednoczy ludzi i tych bardziej świadomych, i tych nieświadomych, tych co czytali i tych, co nie znają (ale wiedzą, że jest zły), czai się w projekcie umowy, a imię jego? ?ACTA?. Nie będzie dzisiaj ani słowo za ACTA, jak również przeciw. Chciałbym tylko zwrócić uwagę na art. 27 ust. 4 projektowanej umowy, przez co okrzyknięta została przez wszystkich zamachem na wolność słowa, wolność internetu, wprowadzeniem cenzury i diabli wiedzą zamachem na jakie jeszcze inne wolności. Każdy będzie mógł wtedy sobie sam wyrobić opinię na ten temat. Inkryminowany przepis umowy brzmi następująco:

?Strona może, zgodnie ze swoimi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi przewidzieć możliwość wydania przez swoje właściwe organy dostawcy usług internetowych nakazu niezwłocznego ujawnienia posiadaczowi praw informacji wystarczających do zidentyfikowania abonenta, co do którego istnieje podejrzenie, że jego konto zostało użyte do naruszenia, jeżeli ten posiadacz praw zgłosi w sposób wystarczający pod względem prawnym żądanie dotyczące naruszenia praw związanych ze znakami towarowymi, praw autorskich lub praw pokrewnych i informacje te mają służyć do celów ochrony lub dochodzenia i egzekwowania tych praw. Procedury są stosowane w sposób, który pozwala uniknąć tworzenia barier dla zgodnej z prawem działalności, w tym handlu elektronicznego, oraz zgodnie z prawem Strony, przy zachowaniu podstawowych zasad takich jak wolność słowa, prawo do sprawiedliwego procesu i prywatności.?

Uff, ciężko się to przepisywało, a co dopiero przeczytać i to ze zrozumieniem ;-). Teraz bardzo krótki słowniczek.
?Strona? ? to Polska, jeżeli podpisze umowę;
?może? ? każdy zna znaczenie czasownika ?móc?, ale przejdźmy i przez to ?może?. Tutaj w znaczeniu ?ma uprawnienie?. Antonimem do czasownika ?móc? jest czasownik? musieć? charakteryzujący się obowiązkiem działania. Tutaj jednak mamy ewidentnie przyzwolenie dla państwa, a nie nałożenie na niego obowiązku. Wprowadzenie przepisów przewidzianych w art. 27 ust. 4 AKTA należy do suwerennej decyzji Państwa Polskiego. Podpisanie umowy, a nawet jej ewentualne ratyfikowanie przez Parlament, nie będzie nakładało na Państwo Polskie obowiązku wprowadzenia takich mechanizmów.

Nie jest żadną tajemnicą, ba nawet wnioskujący o podpisanie umowy zwrócili na to uwagę, że treść art. 27 ust. 4 ACTA może być sprzeczna z prawem unijnym, tym samym istnieje realna przeszkoda w ewentualnej chęci wprowadzenia takich regulacji.

Rodzi się sporo pytań, w tym między innymi:

Po co podpisywać umowę, która przewiduje regulacje (wprawdzie fakultatywne), które co do zasady są kontrowersyjne i budzą zastrzeżenia co do zgodności z prawem unijnym?
Jaki ma sens podpisywać ?na siłę? umowę, skoro nasze przepisy zarówno prawa cywilnego, jak i karnego przewidują większość instytucji prawnych określonych w ACTA?
Czy rzeczywiście po podpisaniu ACTA coś zyskamy, poza niepewnością i ryzykiem, że jakiemuś politykowi zachce się jednak wprowadzić do naszego systemu prawnego przepisy w oparciu o art. 27 ust. 4?

Pamiętacie ?Blaski i cienie bloga?? Pisałem tam o odpowiedzialności za treść wpisów. Chodziło o zasady stosowania przepisów ustawy z 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dziennik Ustaw nr 144, poz. 1204 z późniejszymi zmianami). Pokazywałem próby przerzucenia odpowiedzialności na blogerów, providerów, czy prowadzących fora, wbrew treści art. 14 tejże ustawy. Na szczęście orzecznictwo sądów jest w miarę jednolite:

usługodawca nie ma obowiązku monitorowania sieci, co więcej nie ma też obowiązku podejmowania kroków w celu wdrożenia oprogramowania monitorującego (Sąd Apelacyjny w Lublinie sygn. akt I ACa 544/10),
usługodawca nie jest obowiązany do kontroli treści wypowiedzi umieszczanych przez internautów na forum dyskusyjnym (Sąd Najwyższy, sygn. akt IV CSK 665/2010).

I niech zostanie po staremu! W innym wypadku, jeżeli strony podpisujące umowę ACTA, umówiły się co do wprowadzenia pewnych obowiązków, to trzeba będzie pamiętać, że P-ACTA sunt servanda!:-)

23 stycznia 2012 6 komentarzy

Licencja Podatki

Bezwartościowy amator

przez dar_wro 17 stycznia 2012

dar_wro

O tym, jak można oddać czasem bezwiednie swoje zdjęcia za free było m.in. w ?Chwili sławy?. Jak traktują oficjalnie przed skarbówką zdjęcia amatorskie wydawcy można m.in. dowiedzieć się z jednego z wniosków o interpretację podatkową. Naczelnikowi Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zadano następujące pytanie: ?Czy spółka powinna traktować zezwolenie na jednorazową publikację amatorskich zdjęć jako przychód w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?„

W uzasadnieniu wniosku, który zmierza do udowodnienia, że z tytułu pozyskiwania zdjęć za darmo wydawca nie osiąga żadnego przychodu, można przeczytać, że ?Zdaniem Spółki, zezwolenie udzielone jej przez amatora fotografa, na publikację zdjęcia w gazecie, nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie zachodzi bowiem sytuacja, w której Spółka mogłaby mieć przysporzenie z tego tytułu, iż nie wydała określonej kwoty na zakup praw do publikacji zdjęcia zawodowego fotografa (?) amatorzy dostarczają zdjęcia, ponieważ chcą zaprezentować swoje fotografie w czasopiśmie o wysokim prestiżu. Spośród nadesłanych zdjęć Spółka wybiera te, które są interesujące i mają indywidualny charakter (?) Prawo do jednorazowej publikacji zdjęcia amatorskiego nie przedstawia żadnej wymiernej wartości, która mogłaby stanowić podstawę do twierdzenia, iż Spółka została w jakiś sposób wzbogacona poprzez uzyskanie nieodpłatnego prawa do jednokrotnej publikacji.?

I tak oto okazuje się, że przekazane zdjęcia amatorskie nie przedstawiają żadnej wymiernej wartości, a wydawca w zasadzie robi Ci łaskę, że je opublikuje. Ciekawe, czym by zapełnił swoje szpalty, gdyby nie ten bezwartościowy kontent? Jest jakiś dysonans w uzasadnieniu, gdyż twierdzą, że publikują ?zdjęcia interesujące i mające indywidualny charakter?, a jednocześnie podkreślają, że nie przedstawiają one żadnej wymiernej wartości (oczywiście finansowej).

Organ podatkowy ?kupił? to uzasadnienie i uznał, że ?otrzymane od czytelników prawa do jednokrotnej publikacji zdjęcia nie stanowią przedmiotu obrotu handlowego, nie posiadają wartości handlowej. Zdjęć tych nie można porównywać ze zdjęciami zawodowych fotografów, zatem trudno byłoby ustalić wartość udzielonego prawa w drodze porównania cen rynkowych. Z przekazanego zdjęcia Spółka nie uzyskuje żadnych korzyści majątkowych.? I znowu pojawia się podział na zdjęcia amatorskie i zdjęcia zawodowych fotografów. Niestety z uzasadnienia nie dowiemy się, dlaczego zdjęcia zawodowca mają wartość (finansową), a zdjęcia amatorskie już nie. Problem jest, bo podobne sytuacje mają miejsce w przypadku spraw cywilnych, gdzie sądy mają obiekcje co do stosowania np. stawek ZPAF w stosunku do zdjęć amatorskich.

Dlaczego tak się dzieje? Nie umiem racjonalnie odpowiedzieć na to pytanie.

17 stycznia 2012 18 komentarzy

Podatki

PIT-olenia ciąg dalszy

przez dar_wro 16 stycznia 2012

dar_wro

[Uwaga 2019.05.12 – tekst nie podlegał weryfikacji od dnia jego powstania]

Przez chwilkę zastanawiałem się, czy nie dać Wam odsapnąć z ciężkimi tematami i albo napisać coś lekkiego, albo z dwa dni nic nie pisać. Ostatecznie w myśl powiedzenia ? co nas nie zabije, to nas wzmocni? postanowiłem pociągnąć wątek podatkowy. Nie masz działalności gospodarczej, a robisz od czasu do czasu zdjęcia ślubne (oczywiście za pieniądze). Możesz, czy nie możesz? A jak możesz, to jak to rozliczyć? Kiedy zapłacić podatek?

Z podatkowego punktu widzenia Twój przychód może zostać zakwalifikowany jako:

przychód z działalności wykonywanej osobiście (działalność artystyczna) albo
przychód z innych źródeł.

O działalności artystycznej i sposobie rozliczania pisałem wczoraj w ?PIT-oleniu?. Dzisiaj skupmy się na umowie o dzieło, zawartej pomiędzy dwoma osobami fizycznymi. Zacznijmy od tego, że oczywiście możesz podpisać umowę o dzieło z osobą fizyczną (nieprowadzącą działalności gospodarczej). Po internecie krąży wiele różnych dziwnych poglądów, w tym skrajny, że ze względu na prawo podatkowe nie można zawrzeć takiej umowy. Oczywiście jest to bzdura, niestety wielokrotnie powtarzana. Umowa o dzieło, jak również umowa zlecenie są to umowy określone przepisami kodeksu cywilnego. Nie znajdziecie tam żadnego przepisu, z którego wynikałoby, że dwie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie mogą zawrzeć pomiędzy sobą umowy o dzieło lub umowy zlecenia. Pamiętajmy, że prawo podatkowe zajmuje się rozliczaniem skutków stosunków cywilnoprawnych, więc co do zasady nie może ich ograniczać. Powiem więcej, da się to rozliczyć podatkowo :-). Całe nieporozumienie bierze się z niezrozumienia treści przepisu art. 13. pkt 8.

Kontynuuj czytanie

16 stycznia 2012 8 komentarzy

Podatki

PIT-olenie

przez dar_wro 15 stycznia 2012

dar_wro

[Uwaga 2019.05.15 – tekst nie podlegał weryfikacji od dnia jego powstania]

Już dwie osoby z zaprzyjaźnionej redakcji prosiły o to, żebym zajął się sprzedażą zdjęć. Dokładniej podatkowym aspektem sprzedawania odbitek. Żadne tam przenoszenie praw autorskich do zdjęć, a sprzedaż odbitek ? wydruków. Na wstępie zastrzegam, że przed kłopotami z organami podatkowymi może Was uchronić tylko indywidualna interpretacja prawa podatkowego. Przepisów w tym zakresie szukaj w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej. Ale od podatków nie da się uciec. Jak to mówią, w życiu człowieka są pewne tylko dwie rzeczy: podatki i śmierć. O podatkach już było na F-LEX, w kontekście wysokości kosztów uzyskania przychodu, w ?Płacz i płać?.

Zacznijmy od małej powtórki z Ustawy, aby ustalić co robimy z punktu widzenia praw autorskich. O tym już było m.in. w ?Odbitki wujka Leona?.

Art. 52. 1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

Sprzedając odbitkę nie przenosimy żadnych praw majątkowych na nabywcę. Co może zrobić z odbitką nabywca, pisałem w ?$4,338,500?. Oczywiście możemy wraz z odbitką przenieść prawa autorskie, ale wtedy musiałoby to wynikać z umowy. Tematem jest jednak sama odbitka sprzedawana przez artystę. Wpis będzie na pewnym stopniu ogólności i wybaczcie, ale nie będę odpowiadał na ewentualne, indywidualne pytania z prośbą o ocenę danej sytuacji. Nie dlatego, że nie chcę, ale każda sprawa jest inna i wymagać będzie indywidualnej oceny.

Kontynuuj czytanie

15 stycznia 2012 5 komentarzy

Pola eksploatacyjne Umowa

Jak oddać za darmo

przez dar_wro 14 stycznia 2012

dar_wro

Ludu Duloc!

Jeżeli ?Oddać za darmo?, to tylko z głową. Decyzja oddać, za darmo, czy też nie oddać jest zawsze i wyłącznie Twoją suwerenną decyzją. Oczywiście nie zamierzam polemizować ze ?Szturchańcem fotograficznym?, chciałbym tylko zwrócić uwagę na kilka elementów związanych z ?oddawaniem zdjęć? w kontekście prawa autorskiego.

Po pierwsze: ?Za darmo? może implikować pewne komplikacje podatkowe, ale nie o tym chciałem napisać.

Po drugie: Pamiętaj, że to Ty stawiasz warunki, a nie ?chcący?. Jeżeli z jakichś tylko Tobie, znanych powodów postanowiłeś oddać swoje zdjęcia za darmo, to warto jednak przypilnować, żebyś nie dał więcej, niż potrzebuje tego proszący. Dlatego też proponuję w miarę dokładnie opisać cel, do jakiego mają być użyte Twoje zdjęcia. W zasadzie ten cel, to nic innego, jak pola eksploatacyjne, na jakich będzie można wykorzystać fotki. Podstawowe przykładowe pola eksploatacyjne Ustawa wymienia w art. 50.

Art. 50. Odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:
1)   w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2)   w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
3)   w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2 – publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Są to jednak tylko przykładowe pola i to na dużym stopniu ogólności. Nic nie stoi więc na przeszkodzie, aby pokusić się o własne zdefiniowanie pól eksploatacji, na których mają być wykorzystane darowane zdjęcia.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 u.p.a.p.p. umowa o korzystanie z utworu obejmuje pola eksploatacji, wyraźnie w niej wymienione. Przyjąć należy, że pole eksploatacji określone w postaci „wykorzystania zdjęć na okładce tygodnika” precyzuje je wystarczająco, tak aby pole eksploatacji uznać – według powołanego przepisu – za wyraźne (wyrok Sądu Najwyższego sygn. akt. I CSK 450/10).

Pamiętaj, że zgodnie z art. 41 ust. 2 Ustawy umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu (licencja), obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Nie powinieneś się godzić na ogólne odwołanie w umowie do art. 50 Ustawy, bo wtedy zazwyczaj oddasz więcej, niż potrzebuje obdarowany.

Po trzecie: Warto określić w umowie również czas, przez jaki mogą być zdjęcia wykorzystywane, a czasem nawet należałoby wskazać terytorium.

Po czwarte: Nie widzę również powodów, dla których miałbyś przenosić autorskie prawa majątkowe do zdjęć. W takim wypadku licencja jest wystarczająca. Jeżeli mogę coś zasugerować, to nie powinna to być licencja wyłączna, nie ma takiej potrzeby. Aha i nie zapomnij, żeby najlepiej mieć to wszystko na papierze.

Wasz Lord Farquaad 🙂

PS. Zdjęcie do wpisu dostałem za darmo od mojego przyjaciela Adama. Jego prace możecie oglądać na Flickr.

14 stycznia 2012 4 komentarze

Ogólne

Sportowy™

przez dar_wro 9 stycznia 2012

dar_wro

Prawie wszyscy wiedzą, że jest nowy Nikon D4 i nowy Canon 1DX. Raczej będą, bo na razie obaj producenci się chwalą co to za cuda wyprodukują już wkrótce. Natomiast internet szaleje i popada w euforię już w oparciu o same informacje prasowe. 😉 Producenci się ścigają, bo to w tym roku Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej i Olimpiada w Londynie. Nie zajmowałem się tym, co tam w ?Londku? słychać, ale z powodów zawodowych Euro 2012 jest w zasięgu moich zainteresowań. Naskrobałem kilka zdań i już mogłem podpaść społeczności UEFA. Wcale nie za Nikona czy Canona, ale bardzo możliwe, że za zwrot ?EURO 2012?. ?EURO 2012? jest bowiem zarejestrowanym słownym znakiem towarowym, podlegającym ochronie prawnej i nie można sobie ot tak z niego korzystać. UEFA na każdym kroku podkreśla fakt, że są to znaki chronione. Wystarczy zajrzeć na ich stronę, przy każdym znaku słownym pojawia się ?™?. Jeżeli jesteś zainteresowany tymi kwestiami, to zajrzyj sobie do Wytycznych dla Mediów [Uwaga2019.05.12 – aktywny link został usunięty, gdyż nie działał] . W tym miejscu chciałbym zwrócić jedynie uwagę na ciekawą definicję Mediów. ?Za Media uważa się prasę (łącznie z dziennikarzami publikującymi w internecie), fotografów, nadawców radiowych i telewizyjnych, którym UEFA nie przyznała praw na podstawie odrębnych umów?. Ciekawe czy bloger niezatrudniony w jakiejkolwiek redakcji, to też Media, czy już nie. Ale pozostawmy to zagadnienie dzisiaj na boku.

ccc

Wróćmy do Canona, Nikona i Euro 2012. Jeżeli nie jesteś akredytowanym dziennikarzem, to raczej nie masz po co zabierać ze sobą nowiutkiego Nikona D4, bo Cię mogą nie wpuścić. Kupując, e tam kupując, aplikując 😉 o bilet musiałeś oświadczyć, że akceptujesz Regulamin Stadionu i Warunki UEFA. Regulaminu stadionu ponoć należy szukać na ?www.uefa.com?. Na razie można znaleźć Regulamin stadionu z poprzednich mistrzostw, ja nowych nie znalazłem. Za to fragment Regulaminu jest umieszczony w ?Warunkach Sprzedaży Biletów dla Miast-Gospodarzy? oraz w ?Warunkach Publicznej Sprzedaży Biletów na UEFA EURO 2012™?. Wynika z niego, że na stadion nie mogą być wnoszone profesjonalne aparaty fotograficzne, kamery wideo lub inne podobne urządzenia. Tak więc z zakupem nowego body nie trzeba się spieszyć, przynajmniej nie ze względu na amatorskie robienie zdjęć na Euro 2012, ups Euro 2012™. Swoją drogą ciekawe, co się kryje pod pojęciem ?inne podobne urządzenia??

Jeżeli jesteś fanem piłkarstwa i jednocześnie zapalonym fotografem lub filmowcem i wziąłeś z sobą małpkę (nie taką o których mawiał Palikot, ale np. taką) to musisz również brać pod uwagę punkt 5.2 Regulaminu, który brzmi tak: ?Osoby będące na meczu nie mogą wykorzystywać ani przesyłać dźwięku, obrazu lub opisu Stadionu lub meczu (w tym wyniku, statystyki, informacji lub innych danych dotyczących meczu) do użytku innego niż prywatny. Surowo zabronione jest rozpowszechnianie przez internet, radio, telewizję lub za pośrednictwem innych współczesnych lub przyszłych mediów dźwięku, obrazu, opisu, nagrań, wyniku lub statystyki ze Stadionu lub z meczu w całości lub części bądź pomaganie innym osobom w takich działaniach.? I to wszystko na dodatek na prawie szwajcarskim.

Nie pozostaje nic innego, jak krzyczeć – Forza Italia lub Polska Gola! A na koniec zaśpiewać z Szymonem Majewskim.

PS. Zamieszczone zdjęcia robiłem z trybun, jako zwykły kibic podczas EuroBasket 2009. Świat koszykówki jest jednak normalniejszy. 🙂

9 stycznia 2012 5 komentarzy

Ochrona

Kto pójdzie siedzieć ;-)

przez dar_wro 8 stycznia 2012

dar_wro

Na wstępie powtórzę coś, co już kiedyś napisałem. F-LEX jest miejscem, w którym przedstawiam swoje podejście do pewnych zagadnień związanych z prawem i nie ma obligu zgadzania się z wszystkimi tezami prezentowanymi na blogu. F-LEX, to nie partia komunistyczna, z której poglądami trzeba się zgadzać bez względu na wzgląd. 🙂

Jest jedna rzecz warta wyjaśnienia w kontekście dyskusji pod ostatnim wpisem, dotyczącym osobistego użytku prywatnego. Dyskusja toczyła się nie tylko na F-LEX, ale i poza nim. Z dyskusji wynikło, że konieczne jest napisanie o tym, kto narusza prawo autorskie (dyskutant był zdziwiony tym, że pewien profesor w jednej ze swych wypowiedzi stwierdził, że posiadanie nielegalnych plików mp3 nie jest ścigane). Stąd temat dzisiejszego wpisu.

Naruszając przepisy prawa autorskiego można narazić się na odpowiedzialność cywilną, a czasem nawet i karną. W świetle polskiego prawa odpowiedzialności karnej może podlegać posiadacz nielegalnego programu komputerowego, ale nie pliku mp3. I tu nie mamy do czynienia z żadnym liberalizmem profesorskim. Jakie zachowania są penalizowane, wynika bowiem z przepisów karnych zamieszczonych zarówno w Ustawie, jak i w kodeksie karnym.

Art. 278. (kodeksu karnego) § 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Z przepisu art. 278 § 2 k.k. wynika, że przestępstwo popełnia się w momencie nielegalnego ściągania programu komputerowego. Program nie musisz wcale zostać zainstalowany na komputerze, co potwierdził m.in. krakowski Sąd Apelacyjny.

?Przestępstwo kradzieży programu komputerowego z art. 278 § 2 k.k. oznacza wszelką formę przejęcia takiego programu bez zgody jego dysponenta w taki sposób, który umożliwia wykorzystywanie tego programu przez osobę nieuprawnioną. Jest to przestępstwo materialne, do którego znamion należy skutek w postaci uzyskania programu komputerowego, a więc objęcie przez sprawcę we władanie zapisu magnetycznego, za pomocą którego zakodowany został odpowiedni utwór nazywany programem komputerowym. Skutek stanowiący znamię przestępstwa występuje w momencie objęcia przez sprawcę w posiadanie nośnika informacji z programem komputerowym (sygn. akt II AKa 98/09).

Pamiętajmy jednak, że przepis art. 278 § 2 k.k. dotyczy tylko programów komputerowych, żadnych innych utworów.

Pozostałe przepisy dotyczące odpowiedzialności karnej w zakresie utworów znajdziemy w Ustawie, a dokładnie w Rozdziale 14 zatytułowanym Odpowiedzialność karna.
Art. 115 jest o plagiacie, który już gościł na F-LEX w ?True story, czyli rzecz o plagiacie?. Art. 116 dotyczy odpowiedzialności za piractwo, czyli nielegalne rozpowszechnianie utworów. Artykuł ten był tematem przewodnim ?Case study. Kontynuacja?. Art. 117 zajmuje się nielegalnym utrwalaniem i zwielokrotnianiem utworów w celu rozpowszechniania, natomiast art. 118 paserstwem nośników. Zasady odpowiedzialności karnej są na tyle skomplikowane, że każdy z przepisów dotąd nieomawiany zapewne zagości na blogu z osobna. Z powyższych przepisów wynika, że osoba rozpowszechniająca nielegalnie utwór np. mp3 może podlegać odpowiedzialności karnej, a posiadacz takiego pliku już niekoniecznie (czyli nie liberalizm profesorski, a prawo).

Jeżeli masz dobrego kolegę, z którym jesteś w niezłych kontaktach towarzyskich, a on daje Ci całą kolekcję Rammstein mówiąc, że to w ramach dozwolonego użytku osobistego, to bierz i nie oglądaj się. W ostateczności, jeżeli któryś z was dwóch miałby mieć kłopoty, to raczej on ;-).

W przypadku odpowiedzialności cywilnej za naruszenie autorskich praw majątkowych odpowiada zawsze ten, który je narusza? Jeżeli nie będziemy mieli do czynienia z przekazaniem kopii w ramach dozwolonego użytku, to jak wam się wydaje, kto narusza prawo do zwielokrotniania lub rozpowszechniania? Dający czy biorący? Sami sobie odpowiedzcie. 🙂

Co do wczorajszego wpisu, to nie zmieniam zdania. Nadal uważam, że robienie kilku kopii w ramach dozwolonego użytku osobistego dla różnych pociotków i znajomków może godzić w słuszny interes twórcy.

8 stycznia 2012 19 komentarzy

Ochrona Prawo autorskie

mp3

przez dar_wro 7 stycznia 2012

dar_wro

O dozwolonym użytku było na F-LEX, wprawdzie w kontekście korzystania ze zdjęć, ale było w ?Reprodukcja?. W ostatnim wpisie lekko się zagalopowałem w kwestii zgranych utworów z płyty CD i powstała na szybko errata. Dodałem erratę, ale doszedłem do wniosku, że chyba się pospieszyłem z tym prostowaniem. Po chwili refleksji w zakresie zgrywania utworów z płyt CD postanowiłem wrócić jeszcze do kwestii dozwolonego użytku. W ramach powtórki, przypomnienie przepisów regulujących dozwolony użytek osobisty.

Art. 23. 1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym.
2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

Trzeba pamiętać, że dozwolony użytek ma swoje granice. Zgrywając utwory z CD na mp3 w ramach dozwolonego użytku, a następnie sprzedając egzemplarz płyty, może dojść do naruszenia prawa autorskiego. Wyobraźmy bowiem sobie taką sytuację. Kupuję najnowszą płytę zespołu X, zgrywam dla siebie utwory na mp3. Płytę odsprzedaję np. Piotrowi. Ten robi to samo w ramach dozwolonego użytku i zgrywa na telefon, po czym sprzedaje Dominikowi (ten powtarza proceder) i sprzedaje następnej osobie itd. Jeden zakup płyty CD, która jest odsprzedawana i 4 legalne kopie w ramach dozwolonego użytku? Coś tu chyba jednak nie tak. W ten sposób można byłoby kupować tylko jeden egzemplarz płyty i mieć w nosie producenta, artystę i ich prawa. Uważam, że taki sposób korzystania z dozwolonego użytki godzi w słuszny interes twórcy. A na to znajdzie się już stosowny paragraf.

Art. 35. Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy.

Jak widać ostatnia teza z poprzedniego wpisu nie do końca była nieprawdziwa :-).

7 stycznia 2012 14 komentarzy

Pola eksploatacyjne Umowa

Nic za darmo

przez dar_wro 2 stycznia 2012

dar_wro

Fotografia, a dokładniej majątkowe prawa autorskie mają swoją pewną wartość. Większą lub mniejszą, ale mają. Jeżeli zawarłeś umowę sprzedaży majątkowych praw autorskich lub umowę licencji wyłącznej (bez względu czy na wszystkich polach eksploatacji, czy na jednym) i z jakichś powodów nie zadbałeś lub przegapiłeś wpisanie postanowienia dotyczącego wynagrodzenia, to jeszcze nie wszystko stracone. Wprawdzie nie wyobrażam sobie, jak można przegapić lub pominąć taką kwestię w umowie. Ustawodawca ma jednak większą wyobraźnię niż ja i uznał, że taka sytuacja może mieć miejsce.

Art. 43. 1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

Ustawodawca przyjął bowiem domniemanie odpłatności przeniesienia praw lub udzielenia licencji. Jeżeli więc z treści umowy nie wynika, że nastąpiło przeniesienie pod tytułem darmym, to będzie miał w takim przypadku zastosowanie art. 43 ust. 1 ustawy. Jeżeli ma być za darmo, to musi to wynikać wprost z treści postanowień umowy lub z charakteru samej umowy (umowa darowizny). Osoba, która nabyła prawa majątkowe lub zawarła umowę licencji wyłącznej (było o licencji na F-LEX) nie będzie mogła twierdzić i dowodzić w sądzie, że umówiliście się inaczej. A to dlatego, że (pamiętacie dlaczego?) oba te rodzaje umów muszą być zawarte w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Czyli czego nie ma na piśmie w umowie, to nie obowiązuje.

Kontynuuj czytanie

2 stycznia 2012 0 komentarz

Nowszy post

Starszy post