Autor

dar_wro

W ?Inspiracja, czy utwór zależny? rozważałem kwestię ?kradzieży pomysłu na zdjęcie?. Światek fotograficzny o tym się rozpisywał, niestety finału w postaci rozstrzygnięcia sądowego nie było, bo potencjalny ?kradziej? postanowił przeprosić i zwaśnione strony się dogadały. No szkoda, bo nie poznamy stanowiska sądu w tej sprawie. Jednak doniesienia sprzed kilku dni, dotyczące sprawy Temple Island Colllections Limited vs. New English TeasLimited i Nicholas John Houghton pokazują, że nasz powód miałby z pewnością większe szanse w England and Wales Patents County Court (sprawa nr 1CL70031).

Sprawa w Londynie miała się tak. Powód stwierdził, że jest właścicielem praw autorskich dotyczących czarno-białej fotografii z czerwonym autobusem przejeżdżającym przez Most Westminsterski. Zdjęcie jest czarno-białe, z budynkiem parlamentu i mostu w odcieniach szarości. Niebo jest białe, bez chmur i czegokolwiek innego. Na moście znajduje się jasnoczerwony autobus wycieczkowy (Routemaster bus). Zdjęcie używane jest na różnych pamiątkach z Londynu. Pozwany (producent herbaty) wykorzystuje zdjęcie (nie to, należące do powoda), ale pokazujący taką samą scenę, w takiej samej kolorystyce do oznaczenia swoich produktów (puszki do herbaty). Zdjęcie pokazuje ten sam budynek i most, na nim również znajduje się czerwony autobus. Kolorystyka jest taka sama, jak na zdjęciu powoda, wszystko czarno-białe, poza autobusem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny, który nie był sporny pomiędzy stronami.
Dyrektor zatrudniony u powoda zrobił fotografię (jak również obrobił) w sierpniu 2005 roku. Celem było stworzenie jednej, nowoczesnej i symbolicznej sceny Londynu. Sfotografował on rzekę i budynek parlamentu z miejsca, które znał od lat. Jednak nie było to jakieś szczególne miejsce gdyż przebywało tam wielu turystów, w tym fotografów. Robiący zdjęcie celowo wybrał to miejsce, żeby uwiecznić zarówno autobus jadący od przodu, jak i budynek parlamentu, most oraz rzekę. Zdjęcie zostało wywołane w PS (a well know standard piece of software called Photoshop 😉 ). Inspiracją do takiego sposobu wywołania zdjęcia była ?Lista Schindlera?. Podczas wywołania zdjęcia czerwony kolor autobusu został wzmocniony, niebo zostało całkowicie usunięte, pozostała część zdjęcia została skonwertowana do wersji czarno-białej. Usunięte zostały również niektóre osoby na pierwszym planie. Cały obraz rozciągnięto, aby zmienić perspektywę. Całość od zrobienia zdjęcia do efektu końcowego zajęła 80 godzin (uwaga F-LEX: chyba 30 godz. spędził w korkach, aby dojechać w plener, a kolejne 20 siedział przy herbatce) 😉 . Zdjęcie zostało opublikowane w lutym 2006 roku i używane przez powoda do ozdabiania pamiątek (m.in. kubki, materiały piśmienne, breloki). Powód udzielał innym licencji na używanie powyższego zdjęcia w celach komercyjnych.

Pozwany – dostawca herbaty do klientów na całym świecie ? sprzedaje herbatę w puszkach i kartonach, na których są zdjęcia angielskich pejzaży, jak również ?ikon Anglii?, w tym m.in. zdjęcia z Londynu. Do zdjęcia stanowiącego podstawę sporu (w zasadzie fotomontażu) użyto czterech zdjęć. Jedno zdjęcie pokazywało elewację budynków parlamentu, na kolejnym był Big Ben, trzecie ukazywało część Big Ben i Portcullis House. Inkryminowany fotomontaż został zrobiony przez Design Sphere w oparciu o powyższe zdjęcia oraz zdjęcie autobusu pochodzące z iStockphoto.

Sąd w osobie sędziego Birssa w dniu 12 stycznia 2012 r. uznał, że pozwani naruszyli prawa powoda. No i oczywiście od razu zrobiła się awantura ;-).

Gazeta Wyborcza: Kary za robienie podobnych zdjęć? ?Szalony wyrok sądu?. I znowu jest jak z ACTA. Powtarza się pewne zasłyszane tezy, bez zagłębienia się w zagadnienie. Nie jestem specjalistą od prawa brytyjskiego. Ale swoje trzy grosze dorzucę, bo poświęciłem dzisiaj trochę czasu, aby zapoznać się z tezami wyroku. Moim zdaniem w niniejszej sprawie nie jest podstawowym problemem kwestia zrobienia dwóch „takich samych” zdjęć. Pierwsze zdjęcie w ostatecznym kształcie powstało podczas wywoływania w PS, a drugie jest fotomontażem z 4 różnych zdjęć. Z pewnością twórca fotomontażu ?bardzo zainspirował się? zdjęciem powoda.GW cytuje serwis ?Boinngboing?:

?To szaleństwo – ocenia autor „Boingboing” i podkreśla, że wyrok może doprowadzić do absurdalnych skarg. – Jeśli reporterzy AP i Agencji Reutera będą stać obok siebie fotografując prezydenta USA podczas oficjalnego szczytu, ich zdjęcia będą prawie identyczne. Czy jeśli AP udostępni zdjęcie szybciej, będzie miała prawa do jego publikacji, a Reuters – nie? – pyta „Boingboing”.?

Moim zdaniem jest to kompletnie nieusprawiedliwione twierdzenie w świetle stanu faktycznego omawianej sprawy. Stoję na stanowisku, że należy odróżnić sytuację, w której robi się „identyczne” zdjęcie (nawet w pewnym odstępie czasu, dzień miesiąc, rok) od sytuacji, w której w wyniku fotomontażu powstaje utwór prawie identyczny, jak już ?funkcjonujące na rynku zdjęcie?. Nie sądzę więc, żeby w przyszłości zaistniały spory pomiędzy AP i Agencją Reutera, kto ma prawa do zdjęcia Obamy.

Zwracam również uwagę na pkt 68 wyroku:

I sympathise with Mr Houghton (Mr Houghton jest pozwany) in his wish to use an image of London landmarks. He is free to do so. There are entirely independent images of the same landmarks available to be used which predate publication of Mr Fielder’s picture.

Wraz z niniejszą sprawą wraca więc pytanie o granice inspiracji. 🙂

PS. Dzisiaj małe święto. Jest to setny wpis na F-LEX!

26 stycznia 2012 7 komentarzy

Licencja II

przez dar_wro 25 stycznia 2012

dar_wro

Trzeba złapać głęboki oddech i wrócić do kwestii związanych z prawem autorskim i zarzucić wszelkie dysputy o ACTA. No niestety nie da się zupełnie pominąć sprawy ACTA. Zwłaszcza, że mam takie dziwne przekonanie, prawie graniczące z pewnością, że nie wszyscy protestujący są stuprocentowymi legalistami, i jak aniołki ustrzegają się wszelkiego naruszania cudzej własności intelektualnej, w taki czy inny sposób. Dajmy jednak pokój ACTA i wróćmy na ziemię, do spraw interesujących przeciętnego foto-pstrykacza. Do F-LEX napisał Jakub – użytkownik DFV [Uwaga 2019.05.12 Dezaktywowałem lin, bo nie funkcjonuje już DFV]:

?Podczytuję czasem F-LEXa i przyszedł mi do głowy pomysł na nowy wpis-temat – takie case study. Byłbym wdzięczny gdybyś go podjął 😉 .Mam taki przypadek – pewna młoda redakcja, młodego magazynu drukowanego (mająca także serwis www) chce wydrukować moje zdjęcie, w którymś z następnych numerów. Zdjęcie zostało wybrane razem z kilkoma innymi z puli zdjęć nadesłanych do redakcji właściwie bez „kontroli” żadnego regulaminu. Nie mam nic przeciwko chęci wydrukowania mojego zdjęcia, wręcz przeciwnie – niezmiernie się cieszę, ale chciałbym się jakoś zabezpieczyć i przekazując im zdjęcie, równocześnie zwrócić uwagę na potrzebę zainteresowania się prawem autorskim – dla ich własnego dobra, tak na przyszłość. Nie chcę, żeby się w coś wkopali. Wymyśliłem sobie, że razem ze zdjęciem poślę skan pisma udzielającego licencji na polach eksploatacji w postaci jednorazowego wydruku w jednym z przyszłych numerów oraz umieszczenia zdjęcia w przyszłej galerii w serwisie www.?

Kontynuuj czytanie

25 stycznia 2012 1 komentarz

Ogólne

P(acta)

przez dar_wro 23 stycznia 2012

dar_wro

Po trzech dniach bicia się z myślami postanowiłem jednak napisać kilka słów o słynnym Anti-Counterfeiting Trade Agreement. Wróg jest jeden, jednoczy ludzi i tych bardziej świadomych, i tych nieświadomych, tych co czytali i tych, co nie znają (ale wiedzą, że jest zły), czai się w projekcie umowy, a imię jego? ?ACTA?. Nie będzie dzisiaj ani słowo za ACTA, jak również przeciw. Chciałbym tylko zwrócić uwagę na art. 27 ust. 4 projektowanej umowy, przez co okrzyknięta została przez wszystkich zamachem na wolność słowa, wolność internetu, wprowadzeniem cenzury i diabli wiedzą zamachem na jakie jeszcze inne wolności. Każdy będzie mógł wtedy sobie sam wyrobić opinię na ten temat. Inkryminowany przepis umowy brzmi następująco:

?Strona może, zgodnie ze swoimi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi przewidzieć możliwość wydania przez swoje właściwe organy dostawcy usług internetowych nakazu niezwłocznego ujawnienia posiadaczowi praw informacji wystarczających do zidentyfikowania abonenta, co do którego istnieje podejrzenie, że jego konto zostało użyte do naruszenia, jeżeli ten posiadacz praw zgłosi w sposób wystarczający pod względem prawnym żądanie dotyczące naruszenia praw związanych ze znakami towarowymi, praw autorskich lub praw pokrewnych i informacje te mają służyć do celów ochrony lub dochodzenia i egzekwowania tych praw. Procedury są stosowane w sposób, który pozwala uniknąć tworzenia barier dla zgodnej z prawem działalności, w tym handlu elektronicznego, oraz zgodnie z prawem Strony, przy zachowaniu podstawowych zasad takich jak wolność słowa, prawo do sprawiedliwego procesu i prywatności.?

Uff, ciężko się to przepisywało, a co dopiero przeczytać i to ze zrozumieniem ;-). Teraz bardzo krótki słowniczek.
?Strona? ? to Polska, jeżeli podpisze umowę;
?może? ? każdy zna znaczenie czasownika ?móc?, ale przejdźmy i przez to ?może?. Tutaj w znaczeniu ?ma uprawnienie?. Antonimem do czasownika ?móc? jest czasownik? musieć? charakteryzujący się obowiązkiem działania. Tutaj jednak mamy ewidentnie przyzwolenie dla państwa, a nie nałożenie na niego obowiązku. Wprowadzenie przepisów przewidzianych w art. 27 ust. 4 AKTA należy do suwerennej decyzji Państwa Polskiego. Podpisanie umowy, a nawet jej ewentualne ratyfikowanie przez Parlament, nie będzie nakładało na Państwo Polskie obowiązku wprowadzenia takich mechanizmów.

Nie jest żadną tajemnicą, ba nawet wnioskujący o podpisanie umowy zwrócili na to uwagę, że treść art. 27 ust. 4 ACTA może być sprzeczna z prawem unijnym, tym samym istnieje realna przeszkoda w ewentualnej chęci wprowadzenia takich regulacji.

Rodzi się sporo pytań, w tym między innymi:

Po co podpisywać umowę, która przewiduje regulacje (wprawdzie fakultatywne), które co do zasady są kontrowersyjne i budzą zastrzeżenia co do zgodności z prawem unijnym?
Jaki ma sens podpisywać ?na siłę? umowę, skoro nasze przepisy zarówno prawa cywilnego, jak i karnego przewidują większość instytucji prawnych określonych w ACTA?
Czy rzeczywiście po podpisaniu ACTA coś zyskamy, poza niepewnością i ryzykiem, że jakiemuś politykowi zachce się jednak wprowadzić do naszego systemu prawnego przepisy w oparciu o art. 27 ust. 4?

Pamiętacie ?Blaski i cienie bloga?? Pisałem tam o odpowiedzialności za treść wpisów. Chodziło o zasady stosowania przepisów ustawy z 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dziennik Ustaw nr 144, poz. 1204 z późniejszymi zmianami). Pokazywałem próby przerzucenia odpowiedzialności na blogerów, providerów, czy prowadzących fora, wbrew treści art. 14 tejże ustawy. Na szczęście orzecznictwo sądów jest w miarę jednolite:

usługodawca nie ma obowiązku monitorowania sieci, co więcej nie ma też obowiązku podejmowania kroków w celu wdrożenia oprogramowania monitorującego (Sąd Apelacyjny w Lublinie sygn. akt I ACa 544/10),
usługodawca nie jest obowiązany do kontroli treści wypowiedzi umieszczanych przez internautów na forum dyskusyjnym (Sąd Najwyższy, sygn. akt IV CSK 665/2010).

I niech zostanie po staremu! W innym wypadku, jeżeli strony podpisujące umowę ACTA, umówiły się co do wprowadzenia pewnych obowiązków, to trzeba będzie pamiętać, że P-ACTA sunt servanda!:-)

23 stycznia 2012 6 komentarzy

Ochrona praw autorskich

Każdy ma swoją cenę

przez dar_wro 21 stycznia 2012

dar_wro

W ?Bezwartościowym amatorze? przedstawiłem wycenę amatorskich zdjęć przez niektórych wydawców. O wycenie zdjęć amatorskich przez sąd było w ?Wysokiej komisji?. Tam też omówiony był wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 23 marca 2008 r. (I Aca 456/08), z którego wynika, że wartość zdjęcia, na potrzeby zasądzenia odszkodowania w oparciu o przepisy art. 79 ust. 1 pkt 3 Ustawy, zależy od wielu przesłanek. Nie można jednak twierdzić kategorycznie, że zdjęcie wykonane przez amatora nie ma żadnej wartości.

Art. 79. 1. Uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa:
3) naprawienia wyrządzonej szkody:
b) poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione – trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu.

Podstawą do zasądzenia odszkodowania jest wynagrodzenie, jakie fotograf uzyskałby, gdyby doszło do zawarcia stosownej umowy pomiędzy nim a podmiotem naruszającym jego autorskie prawa majątkowe. Z pewnością łatwiej będzie miał sąd, jeżeli sprzedajesz swoje prace i jesteś w stanie żądanie podeprzeć dowodami z innej transakcji. W ten sposób uprawdopodabniasz wynagrodzenie, za jakie w sposób legalny ?sprzedałbyś? swoje zdjęcia naruszającemu. Pomocna dla sądu może być również informacja za ile naruszający, w innych sytuacjach, nabywał zdjęcia. Jeżeli określenie wysokości wynagrodzenia jest utrudnione, to ustalane jest ono przez sąd według oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy (art. 322 k.p.c.).

Art. 322. Jeżeli w sprawie o naprawienie szkody, o dochody, zwrot bezpodstawnego wzbogacenia lub o świadczenie z umowy o dożywocie sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

W uzasadnieniu przywołanego wyroku sąd konstatuje:
?Powód nie zajmuje się profesjonalnie fotografią artystyczną, nie wykonuje zdjęć na zamówienia klientów ani ich nie sprzedaje(?) nie świadczy samo przez się o posiadaniu umiejętności zawodowych artystów fotografików zrzeszonych w ZPAF.(?) przedmiotowe zdjęcia nie odznaczają się jakąś szczególnie istotną wartością artystyczną, nowatorstwem środków artystycznego wyrazu, wyjątkowym nakładem inwencji twórczej czy wysiłku realizatorskiego ze strony powoda, a te okoliczności niewątpliwie wpływają na wysokość wynagrodzenia należnego za wykorzystanie zdjęć. (?) Wykonane przez powoda zdjęcia rejestrują radosną zabawę młodych ludzi, barwny uliczny tłum, stąd wbrew zastrzeżeniom powoda, argumenty wskazane przez Sąd I instancji, a przemawiające za przyjęciem za podstawę określenia wynagrodzenia powoda 20% stawki zawodowych artystów fotografików są racjonalne, logiczne oraz zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, stąd Sąd odwoławczy w pełni je aprobuje, nie znajdując podstaw do podwyższenia tego wynagrodzenia w kierunku żądanym przez powoda w apelacji.?
O tym, że na stawki ZPAF za bardzo nie mamy co liczyć, to już wiemy z przywołanego powyżej uzasadnienia. Wiemy jednak z niego również, że wynagrodzenie w wysokości 20% stawki ZPAF nie jest jednak żądaniem wygórowanym :-).

Czytając powyższe uzasadnienie można domniemywać, że za te same zdjęcia rejestrujące radosną zabawę młodych ludzi, barwny uliczny tłum fotograf należący do ZPAF prawdopodobnie miałby zasądzone odszkodowanie w oparciu o 100%, a nie 20% stawki ZPAF. Oczywiście można się buntować, tupać nogami i oburzać, ale czy to coś zmieni?

21 stycznia 2012 11 komentarzy

Licencja Podatki

Bezwartościowy amator

przez dar_wro 17 stycznia 2012

dar_wro

O tym, jak można oddać czasem bezwiednie swoje zdjęcia za free było m.in. w ?Chwili sławy?. Jak traktują oficjalnie przed skarbówką zdjęcia amatorskie wydawcy można m.in. dowiedzieć się z jednego z wniosków o interpretację podatkową. Naczelnikowi Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zadano następujące pytanie: ?Czy spółka powinna traktować zezwolenie na jednorazową publikację amatorskich zdjęć jako przychód w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?„

W uzasadnieniu wniosku, który zmierza do udowodnienia, że z tytułu pozyskiwania zdjęć za darmo wydawca nie osiąga żadnego przychodu, można przeczytać, że ?Zdaniem Spółki, zezwolenie udzielone jej przez amatora fotografa, na publikację zdjęcia w gazecie, nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie zachodzi bowiem sytuacja, w której Spółka mogłaby mieć przysporzenie z tego tytułu, iż nie wydała określonej kwoty na zakup praw do publikacji zdjęcia zawodowego fotografa (?) amatorzy dostarczają zdjęcia, ponieważ chcą zaprezentować swoje fotografie w czasopiśmie o wysokim prestiżu. Spośród nadesłanych zdjęć Spółka wybiera te, które są interesujące i mają indywidualny charakter (?) Prawo do jednorazowej publikacji zdjęcia amatorskiego nie przedstawia żadnej wymiernej wartości, która mogłaby stanowić podstawę do twierdzenia, iż Spółka została w jakiś sposób wzbogacona poprzez uzyskanie nieodpłatnego prawa do jednokrotnej publikacji.?

I tak oto okazuje się, że przekazane zdjęcia amatorskie nie przedstawiają żadnej wymiernej wartości, a wydawca w zasadzie robi Ci łaskę, że je opublikuje. Ciekawe, czym by zapełnił swoje szpalty, gdyby nie ten bezwartościowy kontent? Jest jakiś dysonans w uzasadnieniu, gdyż twierdzą, że publikują ?zdjęcia interesujące i mające indywidualny charakter?, a jednocześnie podkreślają, że nie przedstawiają one żadnej wymiernej wartości (oczywiście finansowej).

Organ podatkowy ?kupił? to uzasadnienie i uznał, że ?otrzymane od czytelników prawa do jednokrotnej publikacji zdjęcia nie stanowią przedmiotu obrotu handlowego, nie posiadają wartości handlowej. Zdjęć tych nie można porównywać ze zdjęciami zawodowych fotografów, zatem trudno byłoby ustalić wartość udzielonego prawa w drodze porównania cen rynkowych. Z przekazanego zdjęcia Spółka nie uzyskuje żadnych korzyści majątkowych.? I znowu pojawia się podział na zdjęcia amatorskie i zdjęcia zawodowych fotografów. Niestety z uzasadnienia nie dowiemy się, dlaczego zdjęcia zawodowca mają wartość (finansową), a zdjęcia amatorskie już nie. Problem jest, bo podobne sytuacje mają miejsce w przypadku spraw cywilnych, gdzie sądy mają obiekcje co do stosowania np. stawek ZPAF w stosunku do zdjęć amatorskich.

Dlaczego tak się dzieje? Nie umiem racjonalnie odpowiedzieć na to pytanie.

17 stycznia 2012 18 komentarzy

Podatki

PIT-olenia ciąg dalszy

przez dar_wro 16 stycznia 2012

dar_wro

[Uwaga 2019.05.12 – tekst nie podlegał weryfikacji od dnia jego powstania]

Przez chwilkę zastanawiałem się, czy nie dać Wam odsapnąć z ciężkimi tematami i albo napisać coś lekkiego, albo z dwa dni nic nie pisać. Ostatecznie w myśl powiedzenia ? co nas nie zabije, to nas wzmocni? postanowiłem pociągnąć wątek podatkowy. Nie masz działalności gospodarczej, a robisz od czasu do czasu zdjęcia ślubne (oczywiście za pieniądze). Możesz, czy nie możesz? A jak możesz, to jak to rozliczyć? Kiedy zapłacić podatek?

Z podatkowego punktu widzenia Twój przychód może zostać zakwalifikowany jako:

przychód z działalności wykonywanej osobiście (działalność artystyczna) albo
przychód z innych źródeł.

O działalności artystycznej i sposobie rozliczania pisałem wczoraj w ?PIT-oleniu?. Dzisiaj skupmy się na umowie o dzieło, zawartej pomiędzy dwoma osobami fizycznymi. Zacznijmy od tego, że oczywiście możesz podpisać umowę o dzieło z osobą fizyczną (nieprowadzącą działalności gospodarczej). Po internecie krąży wiele różnych dziwnych poglądów, w tym skrajny, że ze względu na prawo podatkowe nie można zawrzeć takiej umowy. Oczywiście jest to bzdura, niestety wielokrotnie powtarzana. Umowa o dzieło, jak również umowa zlecenie są to umowy określone przepisami kodeksu cywilnego. Nie znajdziecie tam żadnego przepisu, z którego wynikałoby, że dwie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie mogą zawrzeć pomiędzy sobą umowy o dzieło lub umowy zlecenia. Pamiętajmy, że prawo podatkowe zajmuje się rozliczaniem skutków stosunków cywilnoprawnych, więc co do zasady nie może ich ograniczać. Powiem więcej, da się to rozliczyć podatkowo :-). Całe nieporozumienie bierze się z niezrozumienia treści przepisu art. 13. pkt 8.

Kontynuuj czytanie

16 stycznia 2012 8 komentarzy

Podatki

PIT-olenie

przez dar_wro 15 stycznia 2012

dar_wro

[Uwaga 2019.05.15 – tekst nie podlegał weryfikacji od dnia jego powstania]

Już dwie osoby z zaprzyjaźnionej redakcji prosiły o to, żebym zajął się sprzedażą zdjęć. Dokładniej podatkowym aspektem sprzedawania odbitek. Żadne tam przenoszenie praw autorskich do zdjęć, a sprzedaż odbitek ? wydruków. Na wstępie zastrzegam, że przed kłopotami z organami podatkowymi może Was uchronić tylko indywidualna interpretacja prawa podatkowego. Przepisów w tym zakresie szukaj w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej. Ale od podatków nie da się uciec. Jak to mówią, w życiu człowieka są pewne tylko dwie rzeczy: podatki i śmierć. O podatkach już było na F-LEX, w kontekście wysokości kosztów uzyskania przychodu, w ?Płacz i płać?.

Zacznijmy od małej powtórki z Ustawy, aby ustalić co robimy z punktu widzenia praw autorskich. O tym już było m.in. w ?Odbitki wujka Leona?.

Art. 52. 1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

Sprzedając odbitkę nie przenosimy żadnych praw majątkowych na nabywcę. Co może zrobić z odbitką nabywca, pisałem w ?$4,338,500?. Oczywiście możemy wraz z odbitką przenieść prawa autorskie, ale wtedy musiałoby to wynikać z umowy. Tematem jest jednak sama odbitka sprzedawana przez artystę. Wpis będzie na pewnym stopniu ogólności i wybaczcie, ale nie będę odpowiadał na ewentualne, indywidualne pytania z prośbą o ocenę danej sytuacji. Nie dlatego, że nie chcę, ale każda sprawa jest inna i wymagać będzie indywidualnej oceny.

Kontynuuj czytanie

15 stycznia 2012 5 komentarzy

Pola eksploatacyjne Umowa

Jak oddać za darmo

przez dar_wro 14 stycznia 2012

dar_wro

Ludu Duloc!

Jeżeli ?Oddać za darmo?, to tylko z głową. Decyzja oddać, za darmo, czy też nie oddać jest zawsze i wyłącznie Twoją suwerenną decyzją. Oczywiście nie zamierzam polemizować ze ?Szturchańcem fotograficznym?, chciałbym tylko zwrócić uwagę na kilka elementów związanych z ?oddawaniem zdjęć? w kontekście prawa autorskiego.

Po pierwsze: ?Za darmo? może implikować pewne komplikacje podatkowe, ale nie o tym chciałem napisać.

Po drugie: Pamiętaj, że to Ty stawiasz warunki, a nie ?chcący?. Jeżeli z jakichś tylko Tobie, znanych powodów postanowiłeś oddać swoje zdjęcia za darmo, to warto jednak przypilnować, żebyś nie dał więcej, niż potrzebuje tego proszący. Dlatego też proponuję w miarę dokładnie opisać cel, do jakiego mają być użyte Twoje zdjęcia. W zasadzie ten cel, to nic innego, jak pola eksploatacyjne, na jakich będzie można wykorzystać fotki. Podstawowe przykładowe pola eksploatacyjne Ustawa wymienia w art. 50.

Art. 50. Odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:
1)   w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2)   w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
3)   w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2 – publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Są to jednak tylko przykładowe pola i to na dużym stopniu ogólności. Nic nie stoi więc na przeszkodzie, aby pokusić się o własne zdefiniowanie pól eksploatacji, na których mają być wykorzystane darowane zdjęcia.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 u.p.a.p.p. umowa o korzystanie z utworu obejmuje pola eksploatacji, wyraźnie w niej wymienione. Przyjąć należy, że pole eksploatacji określone w postaci „wykorzystania zdjęć na okładce tygodnika” precyzuje je wystarczająco, tak aby pole eksploatacji uznać – według powołanego przepisu – za wyraźne (wyrok Sądu Najwyższego sygn. akt. I CSK 450/10).

Pamiętaj, że zgodnie z art. 41 ust. 2 Ustawy umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu (licencja), obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Nie powinieneś się godzić na ogólne odwołanie w umowie do art. 50 Ustawy, bo wtedy zazwyczaj oddasz więcej, niż potrzebuje obdarowany.

Po trzecie: Warto określić w umowie również czas, przez jaki mogą być zdjęcia wykorzystywane, a czasem nawet należałoby wskazać terytorium.

Po czwarte: Nie widzę również powodów, dla których miałbyś przenosić autorskie prawa majątkowe do zdjęć. W takim wypadku licencja jest wystarczająca. Jeżeli mogę coś zasugerować, to nie powinna to być licencja wyłączna, nie ma takiej potrzeby. Aha i nie zapomnij, żeby najlepiej mieć to wszystko na papierze.

Wasz Lord Farquaad 🙂

PS. Zdjęcie do wpisu dostałem za darmo od mojego przyjaciela Adama. Jego prace możecie oglądać na Flickr.

14 stycznia 2012 4 komentarze

Ochrona praw autorskich

(c) dar_wro

przez dar_wro 11 stycznia 2012

dar_wro

Osobiste prawa autorskie gościły na F-LEX już kilka razy, m.in. w ?True story, czyli rzecz o plagiacie? i ?Czary czy prawo?. Wracam dzisiaj do tego tematu ze względu na apel Stowarzyszenia Fotoreporterów [Uwaga 2019.05.12 – aktywny link do apelu usunąłem, bo już nie działał], który pojawił się w ostatnich dniach. Dotyczy on kwestii niepodpisywania zdjęć imieniem i nazwiskiem autora przez niektórych wydawców, czyli właśnie naruszania osobistych praw autorskich. Szybkie przypomnienie z ustawy, o co chodzi z tymi prawami osobistymi.

Art. 16. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:
2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo.

Generalna zasada stanowi, że autor ma prawo zdecydować, w jaki sposób będzie oznaczone dzieło: imieniem i nazwiskiem, pseudonimem albo będzie publikowane anonimowo, tzn. z zatajeniem autorstwa. Decyzja autora o sposobie oznaczenia zdjęcia jest wiążąca dla innych, którzy wykorzystują jego zdjęcia.

Osobiste prawa autorskie charakteryzują się tym, że są niezbywalne. Niezbywalne, czyli jakie? Nie można ich np. sprzedać, podarować czy udzielić na nie licencji.Sądy, jak i znawcy przedmiotu dopuszczają jednak możliwość udzielenia przez autora upoważnienia do wykonywania tych praw przez osobę trzecią (kogoś innego) w imieniu autora. Sąd Apelacyjny w Warszawie ( sygn. akt I ACa 668/06) uznał, że ?przy zachowaniu zasady niezbywalności autorskich praw osobistych dopuszczalne jest zrzeczenie się przez twórcę wykonywania części tych praw na rzecz osób trzecich, w tym przedsiębiorców?. Dlatego też uczulam na różne regulaminy stocków fotograficznych, zapisy w umowach o pracę, czy zlecenia odnośnie zarządzania prawami osobistymi.

Bądźcie czujni, gdy zobaczycie postanowienie typu: ?autor/fotograf/pracownik upoważnia X do wykonywania przysługujących mu praw osobistych do zdjęcia (utworu), ich opracowań i dalszych opracowań, w tym sprawowania nadzoru autorskiego?. Niewskazanie Twego autorstwa przez wydawcę po podpisaniu przez Ciebie takiej klauzuli będzie całkiem legalne.

Wszystkim naruszającym autorskie prawo osobiste przypominam, że mogą narazić się na odpowiedzialność cywilną i karną, o czym pisałem we wspomnianych na wstępie wpisach.

11 stycznia 2012 6 komentarzy

Ogólne

Sportowy™

przez dar_wro 9 stycznia 2012

dar_wro

Prawie wszyscy wiedzą, że jest nowy Nikon D4 i nowy Canon 1DX. Raczej będą, bo na razie obaj producenci się chwalą co to za cuda wyprodukują już wkrótce. Natomiast internet szaleje i popada w euforię już w oparciu o same informacje prasowe. 😉 Producenci się ścigają, bo to w tym roku Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej i Olimpiada w Londynie. Nie zajmowałem się tym, co tam w ?Londku? słychać, ale z powodów zawodowych Euro 2012 jest w zasięgu moich zainteresowań. Naskrobałem kilka zdań i już mogłem podpaść społeczności UEFA. Wcale nie za Nikona czy Canona, ale bardzo możliwe, że za zwrot ?EURO 2012?. ?EURO 2012? jest bowiem zarejestrowanym słownym znakiem towarowym, podlegającym ochronie prawnej i nie można sobie ot tak z niego korzystać. UEFA na każdym kroku podkreśla fakt, że są to znaki chronione. Wystarczy zajrzeć na ich stronę, przy każdym znaku słownym pojawia się ?™?. Jeżeli jesteś zainteresowany tymi kwestiami, to zajrzyj sobie do Wytycznych dla Mediów [Uwaga2019.05.12 – aktywny link został usunięty, gdyż nie działał] . W tym miejscu chciałbym zwrócić jedynie uwagę na ciekawą definicję Mediów. ?Za Media uważa się prasę (łącznie z dziennikarzami publikującymi w internecie), fotografów, nadawców radiowych i telewizyjnych, którym UEFA nie przyznała praw na podstawie odrębnych umów?. Ciekawe czy bloger niezatrudniony w jakiejkolwiek redakcji, to też Media, czy już nie. Ale pozostawmy to zagadnienie dzisiaj na boku.

ccc

Wróćmy do Canona, Nikona i Euro 2012. Jeżeli nie jesteś akredytowanym dziennikarzem, to raczej nie masz po co zabierać ze sobą nowiutkiego Nikona D4, bo Cię mogą nie wpuścić. Kupując, e tam kupując, aplikując 😉 o bilet musiałeś oświadczyć, że akceptujesz Regulamin Stadionu i Warunki UEFA. Regulaminu stadionu ponoć należy szukać na ?www.uefa.com?. Na razie można znaleźć Regulamin stadionu z poprzednich mistrzostw, ja nowych nie znalazłem. Za to fragment Regulaminu jest umieszczony w ?Warunkach Sprzedaży Biletów dla Miast-Gospodarzy? oraz w ?Warunkach Publicznej Sprzedaży Biletów na UEFA EURO 2012™?. Wynika z niego, że na stadion nie mogą być wnoszone profesjonalne aparaty fotograficzne, kamery wideo lub inne podobne urządzenia. Tak więc z zakupem nowego body nie trzeba się spieszyć, przynajmniej nie ze względu na amatorskie robienie zdjęć na Euro 2012, ups Euro 2012™. Swoją drogą ciekawe, co się kryje pod pojęciem ?inne podobne urządzenia??

Jeżeli jesteś fanem piłkarstwa i jednocześnie zapalonym fotografem lub filmowcem i wziąłeś z sobą małpkę (nie taką o których mawiał Palikot, ale np. taką) to musisz również brać pod uwagę punkt 5.2 Regulaminu, który brzmi tak: ?Osoby będące na meczu nie mogą wykorzystywać ani przesyłać dźwięku, obrazu lub opisu Stadionu lub meczu (w tym wyniku, statystyki, informacji lub innych danych dotyczących meczu) do użytku innego niż prywatny. Surowo zabronione jest rozpowszechnianie przez internet, radio, telewizję lub za pośrednictwem innych współczesnych lub przyszłych mediów dźwięku, obrazu, opisu, nagrań, wyniku lub statystyki ze Stadionu lub z meczu w całości lub części bądź pomaganie innym osobom w takich działaniach.? I to wszystko na dodatek na prawie szwajcarskim.

Nie pozostaje nic innego, jak krzyczeć – Forza Italia lub Polska Gola! A na koniec zaśpiewać z Szymonem Majewskim.

PS. Zamieszczone zdjęcia robiłem z trybun, jako zwykły kibic podczas EuroBasket 2009. Świat koszykówki jest jednak normalniejszy. 🙂

9 stycznia 2012 5 komentarzy

Nowszy post

Starszy post